Scholing voor Sociale Regeneratie

Met alles wat je vandaag doet, kun je ook de puin ruimen van eerder aangebrachte schade en verontreinigingen.

Met de term ‘regeneratie’ bedoelden we een ecologisch proces van herstel, genezing en vernieuwing. Sociale regeneratie is op zo’n manier samenwerken, zodat niet alleen jij zelf, maar ook je sociale omgeving erdoor tot ontwikkeling komt, én er ook steeds gezonder op wordt. 

Wees niet bevreesd om heel dicht bij jezelf te blijven. Werken aan het bedorvene binnen je eigen bereik, is werken aan het bedorvene van de aarde als geheel. Het gaat niet om dáár en dán. Het is hier en nu. Vertrouw het jezelf toe en ga gewoon verder vanaf de plek waar je bent.

Transitie en Ontwikkelkunst

Het heeft geen zin om oude systemen in hun geheel aan te pakken. Dat is al tientallen jaren geprobeerd. Je hoeft ook niet andere mensen ‘mee’ te krijgen met allerlei wereld-verbeterende activiteiten. Ook dat is onvruchtbaar gebleken. Maar je kan wel iets doen!

Jij oefent jouw positieve invloed onmiddellijk uit, door met je waarheid tevoorschijn te komen, die in contact te brengen en er op te navigeren. Op de plek waar je bent. Door niet om de hete brei heen te draaien, maar lastige issues aan te gaan in wezenlijk contact. Dan doe je precies wat er nodig is.

Een van de grootste valkuilen van deze tijd is namelijk het aanhouden van oude ideeën en gewoonten in nieuwe situaties. Daardoor doen mensen dingen waar ze het zelf niet mee eens zijn, ontstaan er paradoxen in de werksystemen en mislukken de dingen voortdurend. De kunst is om deze catastrofale leerprocessen te ontmaskeren en af te wenden naar positieve ontwikkelingen.

Daarvoor hoef je niet eerst een langdurige opleiding te volgen of van omgeving te veranderen. De aangrijpingspunten voor jouw herstellende werking zijn er al in je dagelijks leven. Ga er mee aan de gang, laat je erin versterken, en je zult vanzelf meemaken of je daardoor van omgeving gaat veranderen en welke ontwikkelingsstappen je nog gaat maken.

Kom tot ontwikkeling en neem je omgeving daarin mee.

In de transitie waar we in zitten, zoeken we een uitweg uit een zogenaamd ‘sociaal regelsysteem’. Een regelsysteem kan van zichzelf geen verandering verwerken want het legt kennis en ervaring juist steeds vast in spelregels. Een maatschappij die zich binnen een regelsysteem verder wil ontwikkelen, maakt eigenlijk alleen maar méér regels.
Dit fenomeen heeft ons de afgelopen veertig jaar weliswaar geholpen om de samenleving te kunnen automatiseren, maar het heeft ook een groot nadeel. Met een regelsysteem kun je niet sturen. Om te kunnen sturen moet je een uitgangspunt en een richting hebben, zonder dat je weet hoe je bij je doel komt. Maar het is in een regelsysteem alsof het stuur is vastgezet, als bij een stuurslot. Het gaat er in deze tijd om of we dit probleem kunnen overwinnen.

De sleutel tot het vermogen tot sturing, is het verlangen. En een verlangen ligt in ieders hart besloten.

Daarom bewegen we automatisch toe naar een ‘systeem van communicatieve zelfsturing’. Een maatschappij waarin we niet meer alleen de bestaande regels volgen. Waarin het gaat om initiatiefkracht en sociaal ondernemerschap in samenwerking. Aanpassing mag plaats maken voor creativiteit. Die komt vanuit jezelf en vraagt om open communicatie en om afstemming met je omgeving. Dat lukt beter als jij ook goed op jezelf bent afgestemd.

Daarom heb je aandacht nodig voor de kompas-kwaliteit van jouw hart en van je gevoelswereld. Om je vrij te maken in verbinding, om te kunnen sturen op je verlangen naar je eigen onvervreemdbare plek, met jouw werking, jouw waarden, in jouw samenwerkingsverbanden en met de reinigende werking die daar van uitgaat in al je acties en relaties.

Zo bewerkstellig je een dynamisch evenwicht en het kunstige daaraan, is dat zowel jij als je omgeving tegelijkertijd tot ontwikkeling komen.

Systemie & systemisch werk

Als een woord als ‘economie’ de maatschappelijke omgang betekent met de wetmatigheden van het geld, dan zou je ‘systemie’ de maatschappelijke omgang kunnen noemen met de wetmatigheden van de liefde.  

Systemisch werk gaat zo diep omdat het steunt in de natuurlijke logica van onze bestaansgrond. Het is een belangrijke basis voor de School voor Samen. We baseren ons daarmee op een fundamenteel realisme over de menselijke aard en de manier waarop wij samenleven. Systemie gaat niet alleen voorbij aan subjectieve meningen, religies, politieke overtuigingen maar ook aan wetenschappelijke theorieën en mentale concepten, die altijd wel ergens verdwalen door de beperkingen van de persoonlijke of cultuurlijke percepties en van het denken. 

De wetmatigheden van de liefde zijn echter universeel. Gevoel voor die wetmatigheden is ons allemaal aangeboren. Het laat zien dat we allemaal zelf een heel scherp meetinstrument zijn voor wat er gaande is in de samenleving en in de wereld. Vernieuwing komt niet ’top down’ of ‘bottem up’ tot stand. Vernieuwing komt van binnenuit.

Met systemische kennis kunnen we zeer effectief werken aan ons eigen herstel van natuurlijke kracht en gezondheid, voor zover die geremd of gefrustreerd is. We vinden oplossingen voor zowel individuele als gemeenschappelijke hindernissen. We overbruggen culturele kloven. We leggen oude denkgewoontes bloot, lossen innerlijke tegenstellingen op, ontmaskeren illusies, neutraliseren hardnekkig wensdenken en maken remmingen door vroegere beschadigingen los. Dat helpt allemaal om op weg te kunnen gaan naar een volwassen versie van onszelf én zodoende te bouwen aan een volwassen samenleving.

Scholing en leraarschap

Je krijgt op de School voor Samen geen opleiding en ook geen training. Maar je kunt onder begeleiding een pad aangaan waarop gelijktijdig jij zelf én jouw onderneming het onderwerp van ontwikkeling zijn. De hele beweging van het leven is leren. Groei is een hele natuurlijke gang van zaken. Maar dan moet je jezelf wel in het spel brengen en je laten begeleiden om je perspectief te verruimen.
Het draait niet om de instrumenten of de technieken die je zou kunnen aanleren, maar het gaat om jou, in interactie met je omgeving. De kwaliteit van de interventies is de kwaliteit van degene die intervenieert: jij dus.

Het verwerven van meesterschap is de verdienste van de leerling. In de School ben je uitgenodigd om jezelf te zien als eeuwig leerling. Dat daar op den duur een zeker meesterschap uit voorkomt, dat is eigenlijk alleen maar een logisch gevolg. Maar zolang je dat niet persoonlijk neemt, blijf je er vrij van om jezelf boven anderen te verheffen.

Ontwikkelen is een werkwoord. Een leerproces is altijd de vrucht van een leerling die zich inspant om zich iets eigen te maken. Wanneer je de concepten van een ander niet actief eigen maakt, blijven ze behoren tot de wereld van abstracte betekenisloosheid. Kennis te willen ‘bezitten’ is onzinnig.

Inge zegt over haar leraarschap: “Het schijnt zo te zijn dat ik talloze verassende verbanden zie in de wereld, die anderen niet zomaar zien. Vandaaruit wil ik je graag mijn begeleiding aanbieden. Ik leer je om op een bepaalde manier te kijken. Ik ervaar mijzelf echter op generlei wijze eigenaar van de lessen, of van enige conceptuele inhoud. Ik ervaar mijn meesterschap niet als iets wat ik persoonlijk kan nemen of mij mag toe eigenen. De kennis die we in ons samenspel kunnen verwerven, is altijd van het leven zelf.”